علیرغم پتانسیل عظیم ابزارهای mHealth به عنوان یک منبع ارزشمند داده، آنها با تعدادی چالش همراه هستند. مقررات موضوعی کلیدی است زیرا با سرعت پیشرفت تکنولوژی همگام نبوده است. مقاماتی مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) و آژانس تنظیم مقررات داروها و محصولات بهداشتی بریتانیا (MRHA)، رویکردی آزمایشی برای قوانین مربوط به این کاربردها اتخاذ کرده اند. برای پرداختن به این موضوع، نیاز به چارچوب‌های نظارتی وجود دارد که بتواند در طیف گسترده‌ای از فناوری‌های موجود اعمال شود و همچنین هماهنگی بین نهادهای نظارتی مختلف وجود دارد تا قوانین به مانعی برای نوآوری‌های آینده تبدیل نشود. خود دستگاه ها نیز مشکلاتی را ایجاد می کنند. اگر یک تست تشخیصی برای استفاده با طیف وسیعی از تلفن‌های هوشمند طراحی شده باشد، تغییرپذیری آنها در سخت‌افزار و نرم‌افزار ارزیابی ریسک را در فرآیند بررسی نظارتی دشوار می‌کند. این باعث می‌شود که شرکت‌ها یا دستگاه‌های جداگانه‌ای با اجزای تعریف‌شده توسعه دهند یا یک گوشی هوشمند استاندارد را همراه با آزمایش ارسال کنند و در عین حال بر محیط نرم‌افزار نظارت دقیق داشته باشند، که هر دو هزینه را افزایش می‌دهند. حاکمیت بالینی مسیرهای مراقبت مبتنی بر mHealth نیز نیازمند توجه است. در مواردی که بیماران داده‌ها را از راه دور ارائه می‌کنند، ضروری است که قابلیت تشدید برای طیف وسیعی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و خدمات حضوری در صورت نیاز وجود داشته باشد. این امر مستلزم تضمین کیفیت درختان تصمیم گیری بالینی، مسیرهای مراقبت و تصمیمات تجویز از راه دور، و همچنین یک رابط کاربری امن و کاربرپسند برای استفاده از راه دور است. هزینه و اثربخشی بالینی نیز باید به طور جامع در مقیاس بزرگ برای اجرای موفقیت آمیز این ابزارها در مراقبت های بهداشتی ارزیابی شود. اگرچه این پارامترها در تشخیص های نقطه مراقبت و برخی استراتژی های mHealth ارزیابی شده اند، تشخیص های مرتبط با مداخلات mHealth مرتبط هنوز مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته اند. این به دلیل پیچیدگی ذاتی در ارزیابی اجزای منفرد این دستگاه هاست که متشکل از تعاملات متقابل وابسته است. در حالی که فن‌آوری‌های mHealth فرصتی برای گسترش دسترسی به تشخیص برای طیف وسیعی از بیماری‌ها فراهم می‌کند، مهم است که کسانی را که ممکن است پشت سر گذاشته شوند، در نظر بگیریم. تخمین زده می شود که 35 درصد از جمعیت جهان به فناوری های تلفن همراه دسترسی ندارند. این در درجه اول به دلیل عدم دسترسی به این ابزارها در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​است، اگرچه کشورهایی که از وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر در محیط های غنی از منابع برخوردار هستند نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. شواهد نشان می‌دهد که شکاف‌ها در حال کاهش است، اما باید کارهای بیشتری انجام شود تا اطمینان حاصل شود که این فناوری‌ها در دسترس همه هستند، به‌ویژه آنهایی که بیشتر نیاز دارند و بزرگترین موانع برای غلبه بر آنها وجود دارد.